Türkiye'de son dönemde yaşanan ve kamuoyunda geniş yankı bulan, Danıştay tarafından FETÖ'den ihraç edilen 435 hakim ve savcının görevlerine iadeleri ve aynı zamanda ÖSYM eski başkanı Ali Demir'in FETÖ üyeliğinden beraat etmesi, yargı ve siyasetin iç içe geçmiş karmaşık yapısını bir kez daha gözler önüne serdi. Bu gelişmeler, toplumda ve siyasi arenada, "Türkiye'de yargı bağımsızlığı ve siyasi iktidarın etkileşimi" konusunda yeniden tartışmaları alevlendirdi.

İhraç edilen hakim ve savcıların göreve iadesi, bir yandan adaletin tecellisi olarak görülürken, diğer yandan da bazı kesimler tarafından, Fethullahçı Terör Örgütü (FETÖ) ile mücadelede yaşanan zafiyetlerin ve çelişkilerin bir göstergesi olarak değerlendiriliyor. Ali Demir'in beraat kararı ise, kamuoyunda "yargı üzerindeki siyasi etki" tartışmalarını yeniden alevlendirdi.

Demir, 2010 KPSS sorularının sızdırılması skandalında adı geçen ve uzun süre yargılanan bir isimdi. Davada, FETÖ üyeliğinden beraat etmesi, görevi kötüye kullanma suçundan ise minimal bir ceza alması, adaletin işleyişi ve tarafsızlığı konusunda soru işaretleri yaratıyor.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın tepkisi ve muhalefetin "Neler oluyor?" sorusu, bu kararların yalnızca yargısal bir sürecin sonucu olmadığını, aynı zamanda siyasi bir boyut taşıdığını gösteriyor. Özellikle, darbe girişimi sonrasında devlet mekanizmasının temizlenmesi sürecinde ihraç edilenlerin göreve iadesi, "devlet içindeki temizlik operasyonlarının kriterleri" konusunda da tartışmaları beraberinde getiriyor.

Bu kararlar, Türkiye'de "yargı bağımsızlığı" ve "siyasi etkinin sınırları" konularında derin bir muhasebeye yol açıyor. Yargı kararlarının, siyasi iktidarın gölgesinde kalıp kalmadığı, adaletin gerçekten kör ve tarafsız bir terazi olup olmadığı soruları, kamuoyunun gündeminden düşmüyor.

Adil Öksüz'ün kuzeninin İçişleri Bakanlığı'nda müfettiş olarak görev yapması ve benzer birçok olay, devlet içindeki yapılanmanın ve FETÖ ile mücadelenin boyutlarına dair ciddi soru işaretleri uyandırıyor. Adalet Bakanı Yılmaz Tunç'un bu konudaki sessizliği ise, yargı kararlarının arkasındaki siyasi irade ve motivasyonlar hakkında daha fazla spekülasyona yol açıyor.