Erzincan'ın İliç ilçesinde bulunan ve son zamanlarda toprak kayması felaketiyle gündeme gelen bir altın madeninde yaşanan çevresel ve idari çalkantılar, Türkiye'nin doğa koruma ve madencilik politikaları üzerindeki tartışmaları bir kez daha alevlendirdi. CHP Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığından Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Deniz Yavuzyılmaz'ın sosyal medya hesabı üzerinden yaptığı çarpıcı açıklamalar, konunun sadece çevresel bir mesele olmadığını, aynı zamanda politik ve idari boyutları da barındırdığını gözler önüne seriyor.

Yavuzyılmaz, Erzincan İliç'te Anagold tarafından işletilen altın madeninde meydana gelen toprak kayması sonrasında, Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı'nın hızla harekete geçerek işletmenin çevre izin ve lisans belgesini iptal ettiğini duyurdu. Bu adım, çevre koruma bilincinin ve doğal afetler sonrasında hızlı müdahalenin önemini vurgulayan olumlu bir gelişme olarak karşılandı. Ancak, hikayenin bu noktada bitmediği ortaya çıktı.

Söz konusu maden ocağı için Enerji Bakanlığı tarafından verilen 6 ayrı işletme ruhsatının hâlâ iptal edilmemiş olması, yönetim ve denetim mekanizmaları arasındaki koordinasyon eksikliğini ve bürokratik süreçlerin karmaşıklığını gözler önüne serdi. Bu durum, kamuoyunda ve çevre savunucuları arasında büyük bir hayal kırıklığı ve öfkeye yol açtı.

Deniz Yavuzyılmaz'ın "Bir AK Parti klasiği" ifadesiyle vurguladığı gibi, bu olay, Türkiye'deki madencilik faaliyetlerinin yönetimi ve denetlenmesi konusunda yaşanan sorunların sadece bir yansıması. Çevresel felaketler sonrasında alınan kararların uygulanması ve takibi, etkili bir çevre yönetimi için kritik önem taşıyor. Ancak, bu olayda olduğu gibi, farklı bakanlıklar arasındaki koordinasyon eksikliği ve politik kaygılar, çevresel ve sosyal sonuçları göz ardı eden kararların alınmasına neden olabiliyor.

Yavuzyılmaz'ın paylaştığı bilgilere göre, madenin %80 oranında hissesine sahip olan SSR Mining şirketine ait resmi teknik raporlar da dahil olmak üzere, bir dizi belge ve rapor, Enerji Bakanlığı'nın ruhsatları iptal etmeme kararının arkasındaki gerekçeleri ve süreci daha net bir şekilde anlamamıza yardımcı oluyor. Bu belgeler, madencilik sektöründeki şeffaflık ve hesap verebilirlik eksikliğinin altını çiziyor.

Olay, Türkiye'deki çevre yönetimi ve madencilik politikalarının yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini gösteriyor. Çevresel felaketlerin önlenmesi, doğal kaynakların sürdürülebilir kullanımı ve çevre ile uyumlu madencilik faaliyetlerinin teşvik edilmesi, bu sürecin olmazsa olmazları arasında yer alıyor. Erzincan İliç'teki altın madeni olayı, bu konularda ciddi adımlar atılması gerektiğinin acil bir hatırlatıcısı olarak karşımıza çıkıyor.

Sonuç olarak, Erzincan İliç'teki altın madeni faciası, çevresel koruma, madencilik faaliyetlerinin denetimi ve yönetimi konularında derinlemesine bir muhasebeyi zorunlu kılıyor. Kamuoyunun ve ilgili tüm tarafların bu sürece aktif katılımı, daha yeşil, daha sürdürülebilir ve daha adil bir geleceğin inşasında kritik bir rol oynayacaktır.