Bir dönemi kasıp kavuran Türk dizi tarihinin efsanevi karakteri Süleyman Çakır, Kurtlar Vadisi'nin başrol oyuncusudur. O dönemlerde büyük bir hayran kitlesi kazanan ve rol gereği öldürüldüğünde dahi kalpleri sızlatan o karakter her yıl düzenli olarak anılmaya devam ediyor.
Sosyal medyanın gündemine yine 19 yıl aradan sonra Süleyman Çakır karakteri damga vurdu. Her yıl düzenli olarak vefatı kutlanan karakter için bu yıl hedef şaşmadı. Oktay Kaynarca'nın efsanevi Kurtlar Vadisi serisinde can verdiği Süleyman Çakır karakteri dizi gereği 8 Nisan 2004 tarihinde öldürülmüştü. Dizinin hayranları o dönemde büyük buhrana girmiş onun öldürüldüğü sahnede yer yerinden oynamıştı.
Kurgusal karakter olarak mafya babasını canlandıran Oktay Karaca kendini o kadar çok benimsetmişti ki artık onun adı Süleyman Çakır'dır. Etrafta onu görenler bu isimle hitap ediyordu. Popülerliği gittikçe yayıldı. Kariyerindeki en büyük üne kavuşmasını sağlayan bu dizide tam da 45.bölümde öldüğü paylaşıldı. O dönemde ölüm haberi milyonları yasa boğdu. Öyle ki dizi karakteri üzerine gıyabi cenaze töreni dahi düzenlendi.
SÜLEYMAN ÇAKIR NASIL ÖLDÜ?
Aradan geçen onlarca yılın ardından unutulmayarak 19. vefat yıl dönümü ile Süleyman Çakır karakteri sosyal medyada yeniden anıldı. Kurtlar Vadisi Pusu dizisinde Çakır karakteri, Cerrahpaşalı Halit tarafından 43. bölümde pusuya düşürüldü. O sırada vuruldu. Süleyman Çakır'ın öldüğü ise 45. bölümde paylaşıldı. Olayın ardından en yakın arkadaşı olan Polat Alemdar, Haliti ve altı farklı mafya babasını bularak bir gece içerisinde öldürdü ve intikamını almış oldu.
DİLLERE DOLANAN O SÖZLERİ
Kurtlar Vadisi dizisi o dönemde milyonlarca gencin de idol karakterlerini seçtiği bir başyapıttı. Süleyman Çakır'ın sözleri her tarafta duyuluyor, dillerden düşmüyordu. Dizide kullandığı o sözlerin derlemesi aşağıdan incelenebilir:
- “Beyaz'ın kaderi kirlenmek siyahın kaderi suçlanmaktır.”
- “Azdan az çoktan çok gider.”
- “Sen hiç mezar taşına delikanlı yazıldığını gördün mü?”
- “Dostum dostumdur, düşmanın düşmanım.”
- “Her şeyin zamanı var. Yaşamanın. Sevmenin. Hatta ölmenin bile…”