Mesela; şöyle yazılmalı meşhur Gezi Parkı eylemleri tarihe; "unutacak hiç bir şey yok ama yine de geçmişi unutmak acil bir ihtiyaç!

Kişisel tarihimde Gezi Parkı kalkışmasının  yeri yok.

Tanımı da öyle...

Ya da tarifi

Sosyolog, psikolog ve de analistler başka başka konuştular; başka başka tarif ettiler yaşananları.

Haliyle anlatılanlara inanmak gerekiyor...

"Kalkışma", "isyan" ve hatta "aşk" diyen de vardı yaşananlara...

Makuldu gerekçeler, üstüne üstlük mantıklıydı da..

Ama ünlü bir Türk tezi vardır; "Mantığın bittiği yerde askerlik başlar" diye...

Gezi Parkı kalkışması da öyleymiş...

Mantık bitmiş, askerlik başlamış.

Ki bu askerler de Mustafa Kemal'in değil, Fetullah Gülen'inkilermiş...

Bilenler, görenler yemin billah ediyor tanık olduklarına...

Şüphe etmek mümkün değil...

Öyleyse şüphe etmeyelim ve vakayı nüvisleri dinleyelim!

Şöyleymiş mesela;  Gezi Parkı neferleri gaz yiyince Gümüşsuyu Hastanesi'nin önünde nefes kesmişler. Kesilen nefeslere, buradan soluk olmuş bir asker.

Kucak dolusu gaz maskesi dağıtmış, rütbesi belli olmayan bir asker nefesi kesilenlere!

Haliyle mutlu olmuş, nefesi kesilenler; taze soluk için...

Sonrasında Karaköy'den yola çıkmış gezinin neferleri.

Hepsi asker traşlıymış.

Harbiyeli oldukları da zaten malummuş...

İstiklal Caddesi'nde uygun adım yürümüşler, "Buralar yalnızca askere emanet, o. çocuğu İstanbul emniyet..." diye slogan atmışlar...

Anlayacağınız; 15 Temmuz'daki savaş çok vahşiydi. Çünkü hem görünmez savaştı hem de  kahramanları yoktu!

Ama yine anlayacağınız gibi haini çoktu...

İşte böyle...