İlk kez almıyorum elime kalemi.

İlk kez dokunmuyor parmaklarım klavyenin tuşlarına.

Bazen şiirlerin mısralarında;

Bazen ufak tefek yazılarda DÖKÜLÜYOR DÜŞÜNCELERİM.

***

Heyecanlıyım bugün!

Kalbim pır pır; içimde açmış güneşim.

Sanki bayram yeri.

Bir kalabalık bir çoşku var.

Sığmaz içim içime.

Bulutların üzerinde, gökyüzünde

Yağmurdan sonra açan yedi renkli ÇİÇEĞİM.

Heyecanlıyım bugün.

Biraz tedirgin, biraz engin...

Bir o kadarda vakar, kendinden emin.

Heyacanlıyım bugün, heyacanlıyım dedim ya;

AVAZTÜRK ailesinde ilk günüm, ilk köşe yazım.

Hoş geldim! Hoş buldum demek için.

Sizlere merhaba demek için.

Methiyeler dizmek değil işim, övgüler almak hiç değil.

Umut olmak, ışık tutmak, ben değil, biz olmak, bir olmak işim.

Ne güzel demiş üstad Zihni Çakır, ”Birileri yanmalı karanlıklar aydınlığa çıkmalı” diye.

Belki alev alev yanacağız doğrular karşısına yok pahasına.

Belki canımız yanacak, ışığımız kısılacak.

İyiler kötü, kötüler iyi olacak.

Filler tepişirken meydanda, güçsüzler ezilecek ayak altında.

Belki çok yorulacağız bu yolda, bitap düşüp küstürüleceğiz...

Sindirilmeye çalıştırılıp, ters düz edileceğiz.

Ama asla pes etmeyeceğiz, yenilmeyeceğiz.

AVAZ avaz haykıracağız haksızlıklar karşısında...

Biz bağırdıkça kulaklar tıkanacak, belki kalpler susacak...

Ama vicdanlar asla susmayacak,susturulamayacak

Heyecanlıyım bugün.

Hoş geldim, hoş buldum.

Yeniden doğdum bugün.

***

Evet!

İlk köşe yazımda duyduğum heyecanı bir şairin duygularıyla anlatmak istedim sizlere bu mecradan.

Umarım anlatabilmişimdir.

Bazen ciddi, bazen mizahi, biraz magazin şiir, sanat, tarih,sosyoloji; her türden abartmadan, yargılamadan, empati kurarak, tarafsız, yansız, objektif yazılarımla AVAZTÜRK’te de sizlerleyim.