Silahlar, üniformalar, talimatlar hazır. Bölüktekiler işlerini iyi biliyorlar. Ellerinde titizlikle hazırlanan infaz listeleri var. Listedekiler, masum değil, PKK’lı. İnleri, belli. Gençlerin aralarında yaşlılar da var, kadınlarda.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, “Bundan sonra ülke içinde ve dışında saklanan PKK'lıları inlerinde bulup bertaraf ediyoruz. Ülke içinde bunların yıllardır gizlendiği, eylem hazırlığı yaptığı yerleri birer birer tespit edip yok edeceğiz. Şimdiden söylüyorum: Biz kendilerini bulup yok etmeden nereye gideceklerse gitsinler. Ya imha olacaklar, ya teslim olacaklar ya da defolup gidecekler" dedi.

Bölüktekilerin hızla hareket etmek için beklendikleri tek şey emirdi…

Kaçana aman verilse de talimat kesindi…

Kalan suçlular kaçamayacaktı artık. En genci de en yaşlısı da. Hepsi belki birkaç saat, gün, hafta değil ama ay içinde suçunun acısını hmeden ölecek o kadar çok PKK’lı olacak ki…

PKK mühim bir örgüttü!

Ehemmiyetini ABD’den alıyordu PKK. Ama coğrafyada artık mazlum ülkelerin hayaleti dolaşıyordu. Bunun farkında değildiler, hayalet Kandil’in de üstüne üstüne gidiyordu. Karabasan yaşamaları bundandı Kandildekilerin…

Oysa  her şeyin bir sırası vardı…

Kandil bekleyedursundu sırasını…

İlk sırada adına methiyeler düzülen, sularına türküler yakılan Avaşin- Baysan bölgesi vardı. Mehmetçik   “gerilla” güzellemelerine inat karda kırağıda girdi Avaşin’e…

Kaçan kurtuldu Mehmetçiğin hışmından…

Kaçamayanlar mezarlıkları doldurdu.

“Mavidir Avaşi’nin Suları” diyenlerden çoğu, “ haki” olduğunu öğrenemeden öldü. Avaşin’in sularının renginin yanı sıra mevsimlerini de değiştirdi Mehmetçik. PKK’ya için kış uykusuna yatmak yok. Postallarında her daim ilk baharı ve yazı taşıyor Mehmetçik bir de ölümü…

İlk kar çoktan düştü Avaşin’e. Ancak PKK bir türlü kışlağına yerleşemedi. Çünkü artık orada Mehmetçik var. Bu yüzden arttı PKK’lıların mızmızlanmaları. Fırsatını bulan “evci” çıkmak için türlü bahanelere sığındılar. Evci izni koparmaktı tek istekleri. Yoksa açlık vardı;  ölüm vardı Avaşin’de.

Oysa bilmiyorlardı ki;  hükmü yoktu ölümlerinin. Ne kadar PKK’lı ölürse o kadar yaşıyordu Kandildekiler. Pazarlıkta adam yerine konulmuyordu ölen PKK’lılar.

Dağlarda  kış üslenmesine geçmeyen PKK’lılar,  Kandil’den medet umdu PKK’lılar, “Ya sınır ötesine çıkalım ya evlerimize inelim. Kışı orada geçirelim. Baharda tekrar çıkalım dediler dağlara” dediler.

 Kandil’in gladyatörleri “evci” iznine çıkmalarına izin vermedi. Korkuları dağları tuttu Kandil’dekilerin. Biliyorlardı ki, gidenler dönmüyorlardı, hiçbir vakit de dönmeyeceklerdi;  “Yozlaşıyorsunuz, ananızın babanızın, kardeşinizin sevgilinizin, karınızın yanında. Bir daha dönmüyorsunuz” dediler…

Deseler de dinleyen olmadı  gladyatörleri, kimi ricat etti PKK’lıların, sığındı devlete kimi, intihar etti kimi de intihar edercesine çıktı Mehmetçiğin karşısına, öldürüldü

Geride bildik Avaşin kaldı, milyon yıllık Avaşin. Avaşin aynı Avaşin ve artık suları mavi değil artık haki…