Sarkis’in aslı da nesli de Ermeni…

Hem de yedi göbekten…

Annesi Hermine hanımdı Sarkis’in…

Anakaralıydı; Hermine hanım, Ulus’ta Uzunyol Sokak’ta ikamet ediyordu…

Üstelik de Hermine hanım ressamdı …

Tuvaline ilk çizdiği portre Mustafa Kemal’di..

Duvarına astı Hermine hanım bu portreyi…

Sarkis, bu portreyi gördü hanesinde…

Günü geldi, aklı yetti Sarkis’in, “Kim bu adam” diye sordu Sarkis, annesine….

“Bizi kurtaran adam” dedi Harmine hanım…

Sarkis, böyle belledi Mustafa Kemal’i…

Sarkis büyüdü, ABD’ye gitti; Mimarlık okudu…

Okul bitti!

Sarkis, mimarlık diplomasını aldı..

Eni konu mimar oldu…

Arkadaşları, eşi dostu; “dönme” dedi Türkiye’ye…

Sarkis’e hasret bastı, “Patlıcan yemeğini özledim en çok” dedi..

Döndü, İstanbul’a yerleşti Sarkis…

Ve bir gün ABD’de bıraktığı Ermeni arkadaşları aradı Sarkis’i…

Fethullah Gülen’i anlattılar Sarkis’e; canları sıkkındı…

Çünkü Fethullah Gülen’in  PKK sevici Haham Michael Lerner ile gizli gizli görüşmesi koymuştu;

Türk Ermeni’sine…

Sarkis, yazılmasını istedi. Duyduklarının…

Ve ben de yazdım olan biteni 15 Haziran’da “Fethullah Gülen ve Hahambaşı” başlığıyla…

Mesele; Türk, Ermeni, Kürt, Çerkez olmakta değil, mesele sevmek bu vatanı…

Patlıcan yemeği gibi…

Sarkis gibi…