Cumhuriyet yazarı Ayşe Emel Mesci köşesinde Fikret Hakan'ın mezar taşı vasiyetini yazdı.

İşte Ayşe Emel Mesci'nin köşe yazısından Fikret Hakan'ın vasiyetini anlattığı sözleri:

Ağustos ayında bir gün deniz kenarında genellikle oturduğumuz masadaydık; birkaç kişiydik. Fikret Hakan her zamanki gibi gazetelerini okuyordu.

Başını kaldırdı, “Sana bir vasiyette bulunacağım, bunu yerine getireceğine söz ver” dedi, damdan düşer gibi. Ben hemen, “Ne vasiyeti Fikret Ağabey? Daha yapacağın çok iş var” diye itiraz ettim.

"Bir kâğıdın var mı” diye sordu. Bloknotumdan bir sayfa koparıp uzattım. Uzunlamasına ikiye böldü, sonra iki yüzüne bir şeyler yazıp çizdi.

“Bunu mutlaka yerine getir” diyerek verdi, ben de özenle ajandamın içine yerleştirdim, hiç bakmadım. Kötü olacağımı biliyordum.

Dört yıl geçti aradan. Ne yazık ki sonunda mecbur kaldım, bu büyük sanatçının “vasiyetini” sakladığım yerden bulup çıkarmaya…

Çünkü Fikret Hakan 11 Temmuz’da aramızdan ayrılmıştı. Fikret Hakan kendi mezar taşını tasarlamıştı o kâğıdın üzerinde.

Hayatı edebiyatla, sanatla, felsefeyle harman etmiş, dolu dolu yaşamış, son dönemlerinde ise çok incitilmiş bir güzel insanın vedası, bir kuğunun son çığlığı gibi algıladığım bu dizeler taş gibi oturdu yüreğime:

“1. Yüz: Burada yatan merhumun / Bumin Gaffar’dı adı / O da Sirano gibi / Hiçbir bok olamadı.”

“2. Yüz: Burada yatan merhumun / Fikret Hakan’dı adı / O da Jak Landın gibi / Acısız yaşamadı.”