86 yaşındaki Özdemir’in cenazesi pazar günü Ankara Kocatepe Camii’nde kılınacak öğle namazından sonra Cebeci Asri Mezarlığı’nda toprağa verilecek. Köy enstitüsü mezunu olan, Türk diline onlarca sözcük kazandıran ve ders kitapları da bulunan Özdemir, birçok özelliğine rağmen kendisini ‘öğretmen, dilci yazar’ olarak tanımlıyordu.

EMİN ÖZDEMİR KİMDİR?

Eğitimci, Dilci yazar 1931, Kemaliye / Erzincan doğumlu. Pamukpınar Köy Enstitüsünden sonra Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü (Gazi Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü)'nü (1953) bitirdi. Bitirdiği bölüme asistan ve öğretim görevlisi (1957) oldu. Milli Eğitim Bakanlığınca açılan bir sınavı kazanarak Amerika'ya (1960) gönderildi.

Columbia ve Indiana üniversitelerinde “değişik düzeylere göre metin hazırlama ve anlatım teknikleri” konusunda (1960-1963) eğitim gördü. Hacettepe Üniversitesi Temel Bilimler Fakültesi Temel Türkçe Bölümünde bölüm başkanı ve öğretim görevlisi olarak (1968-1972) çalıştı.

Fakültesi) öğretim görevliliğine geçti. Bu görevinden emekliye (1996) ayrıldı. TÜBİTAK'nin Bilim ve Teknik, Bilim Çocuk dergilerinde yayın danışmanı olarak (1997) görev aldı. Bu görevlerini sürdürürken Türk Dil Kurumunun çalışmalarına etkin biçimde katıldı. TDK'nin Yönetim ve Yürütme Kurulu üyeliklerinde bulundu ve Terim Kolu Başkanlığını (1966-1983) yaptı.

Emin Özdemir'in dil yazıları, deneme, eleştiri ve makaleleri 1949 yılından itibaren Varlık, Kaynak, Pazar Postası, sürekli olarak Türk Dili, Sanat Olayı, Çağdaş Eleştiri, Türkiye Yazıları, Çağdaş Türk Dili dergilerinde yer aldı. Türkçenin özleştirilmesi, geliştirilmesi ve zenginleştirilmesi savaşımını sürdürdü. Bu bağlamda edebiyat yapıtının dille ilişkisi, dilin işlevi ve kullanım düzeyleri, toplumsal yapıyla bağları gibi sorunları ele aldı. Bunları Dil ve Yazar (1972), Öz Türkçe Üzerine (1973), Türk ve Dünya Edebiyatı (1980), Türk ve Dünya Edebiyatında Dönemler-Yönelimler (3. basım, 1999), Yazı ve Yazınsal Türler (4. basım, 1999) adlı yapıtlarında işledi. Bunun yanı sıra dil ve edebiyat bilgilerinin bir donanım ve beceri olarak yaşama uygulanması yollarını gösterme konusuna yöneldi. Bu yolları Güzel ve Etkili Konuşma Sanatı (6. basım, 2001), Anlatım Sanatı (11. basım, 2002), Okuma Sanatı (3. basım, 1976), Eleştirel Okuma (4. basım, 2000), Okuma ve Metin İnceleme (1991) adlı yapıtlarıyla ortaya koydu. Dil devrimine ve Türkçenin doğurganlığına yönelik çalışmalarını da Dil Devrimimiz (3. basım, 1980), Terim Hazırlama Kılavuzu (1973), Erdemin Başı Dil (gen. 2. basım, 2000) adlı kitaplarında topladı.

Türkçenin söz varlığıyla ilgili çalışmalar yaptı. Bu çalışmalarını Öz Türkçe Kılavuz Sözlük (1976), Edebiyat Bilgileri Sözlüğü (1991), Türkçe Deyimler Sözlüğü (gen. 8. basım, 2000), Atasözleri Sözlüğü (gen. 7. basım, 2000) adlarıyla kitaplaştırdı. Dil ve edebiyatla ilgili pek çok seminer ve sempozyuma katılarak bildiriler sundu. Edebiyatçılar Derneği ile Dil Derneği üyesidir.